Snakeheads voor Chinezen import
Hoewel op 25 maart 2007 de afschaffing, tweehonderd jaargeleden, van de slavenhandel werd herdacht in de Palmentuin, beseffen maarweinigen dat anno 2007 de mensenhandel vanuit China volop bloeit en ookSuriname raakt. Duizenden Chinese mannen en vrouwen zijn in de afgelopen elfjaar naar ons land gebracht in de schuldslavernij, een crimineel systeemwaaraan mensen uit zeker tien landen meewerken. Deze slavenhandel wordtuitgevoerd door een veelkoppige, monsterlijke organisatie, die ook in Surinameeen paar van haar gevaarlijke slangenkoppen (snakeheads) heeft opgestoken.
Wat er nugebeurt, is niet de manier waarop de Chinezen tussen 1880 en 1980 naar Surinamekwamen. Dat was een vrijwillige immigratie van Hakka-Chinezen uit Kwan Dong,die steeds meer van hun familieleden uit hun geboortestreek lieten halen. Ditvalt niet te vergelijken met de huidige koehandel in Chinezen, de slachtofferskomen uit Zhejiang, Fushou en Fujiangen Ganzhou.
De Chinese gangsters die hier vanaf het midden van de jarentachtig landgenoten via de mensenhandel afleveren, heten internationaal snakeheads.Ze begonnen deze gruwelijke handel omdat het veel meer geld opbrengt daninternationale harddrugshandel. Mensenhandel floreert dankzij de grote armoedein China. De ronselaars, die zelfs wervende advertenties zetten in de groteChinese kranten, houden de wrede mensensmokkel fier overeind.
De Surinaamse sinoloog drs. Paul Tjon Sie Fat ontdektetijdens zijn stagejaar in China (1991) dat de criminele ronselaars in deadvertenties duizend USD vroegen van Chinese vrouwen en mannen die een goedetoekomst in het ‘welvarende’ Suriname willen opbouwen. Bij een gesprek houdende ronselaars de mensen ook voor dat voor vele duizenden USD meer, het eindpunt Noord-Amerika,Canada of Engeland kan worden. De snakeheads rusten niet voor ze de families enlater hun slachtoffers zo grondig mogelijk hebben uitgemolken.
Smeergeld
Tot eind jaren negentig werden de Chinezen astronomischebedragen in dollars voor een emigratie naar Canada en Engeland via Surinameberekend. En ze emigreerden werkelijk na het betalen van duizenden dollars inChina en jaren van gratis arbeid in Suriname.
Waren ze goede slaven, dan zorgden de snakeheads dat ze deSurinaamse nationaliteit kregen.
Deze mensenhandel zorgde er ook voor dat Suriname op eeninternationale zwarte lijst kwam van landen die niets deden om mensensmokkel tevoorkomen, ook al omdat de verouderde Surinaamse wetgeving tekort schoot.Minister Santokhi drukte door dat de wet tegen mensenhandel in 2006 bij deassemblee kwam, waar deze werd goedgekeurd. En hoewel sindsdien veel van dezeellendige praktijken zich hebben verplaatst naar Guyana is in Suriname nog langniet alle leed geleden.
Slachtoffers
Grote vissers- en landbouwfamilies leggen vaak al hun geldbij elkaar om de man of de vrouw te steunen van wie ze hopen dat die hetfinancieel veel beter krijgt en hen uit hun misère in het overvolle China zalkunnen halen.
China is niet voor niets internationaal aangemerkt als hetmeest corrupte land ter wereld, dus daar is er volgens de ambtenaren geenvuiltje aan de lucht. In Suriname wordt de Chinezen hun paspoort afgepakt, watop zich al een strafbaar feit is. Ze worden afgehaald door hunSurinaams-Chinese ‘importeur’ en discrete Surinaamse taxi- of buschauffeurs,die er het nodige zwijggeld voor krijgen. Eenmaal in de stad worden de Chinezenondergebracht in speciale huizen of hotels. Hier wacht hen een slavenbestaanwaarbij ze zeker vijf jaar lang onbetaald moeten werken voor ze hun reis kunnenvervolgen. Tien jaar geleden kon iedereen via een live-uitzending van Apintiehoren hoe de in paniek geraakte Surinaams-Chinese voorzitter van Kon Ngie TongSang bij de grote brand in het verenigingsgebouw aan de Dr. SophieRedmondstraat in keurig Nederlands schreeuwde “De paspoorten, o jee erverbranden daar nu honderden paspoorten in ons kantoor.”
Geen mens die er later een vraag over stelde. Zeker niet detoenmalige minister van Justitie Siegfried Gilds, die zich ziende blind enhorende doof hield voor mensensmokkel.
Mannen
Maar je hoeft je ogen en oren maar de kost te geven inParamaribo en je ziet Chinezen die zich vanaf zonsopgang tot ver nazonsondergang uitsloven voor slechts driemaal daags een bordje eten en eenslaapplaats, die zo klein kan zijn als het looppad tussen de toonbank en derekken van de winkels. Soms worden ze, weliswaar slecht, betaald. Met tien USdollar per dag komen ze goed weg.
En uiteraard horen ze vaak dat ze nog vijfduizend US dollarzullen moeten aflossen voor ze vrij zijn om zelf een lening aan te vragen omeen winkel hier te beginnen. Het kan zeker vijftien jaar duren voor men zo veris. Of ze kunnen tijdens het aflossen van hun schuld de Surinaamsenationaliteit aanvragen, om dan een visum voor Amerika of Canada te kunnen
bemachtigen. Daar begint een nieuwe lange periode van schuldslavernij.
In Paramaribo worden ze ondergebracht in armoedigelogementen waar voor vijftien mensen slechts één vies bad en toilet beschikbaaris. Hun totale bezit bestaat uit niet meer dan de shabby kleren die ze dragenen soms het geld dat ze sparen om hun paspoort en vrijheid terug te krijgen. Insommige gevallen stelen de snakeheads ook dat geld om het slachtoffer noglanger te kunnen afbeulen.
In Suriname worden de mannen soms ook door SurinaamseChinezen aan elkaar verkocht om nog eens extra winst op het slachtoffer temaken. Als de uit China ‘geïmporteerde’ man zijn importeur bijvoorbeeld altweeduizend US dollar van de verschuldigde vijfduizend US dollar heeft betaald,verhandelt de importeur hem door voor vierduizend US dollar die het slachtofferdan terug moet betalen aan de Surinaamse Chinees die hem gekocht heeft. “Lijkt verdomd veel op Afrikaanseslavernij vindt u niet?”, is de retorische vraag die onze integere informantbij de politie stelt.
De aantrekkelijke jonge vrouwen wacht een nog gruwelijkerlot. Ze worden gedwongen hun lichaam te verhuren voor seks, waarbij hunbasisprijs begint bij honderd US dollar voor een half uurtje. Het grootste deelvan dit bedrag gaat naar de bordeelhouder zoals de eigenaar van de omstreekshet jaar 2000 geopende karaoke-club op Elisabethshof. Verder zijn er Chineseseksslavinnen in het Scorpio-hotel aan de Mahonylaan en in het op 1 januari2004 afgebrande Chinese hotel aan de Waaldijkstraat, waar de vrouwen zich jaarin jaar uit moeten afpezen in schuldslavernij.
Het hotel van de Waaldijkstraat was van een snakehead, diemen bij gebrek aan bewijs en getuigenverklaringen nog niet in het cachot heeftkunnen gooien. Zowel de vrouwen in de bordeels als de vrouwen en mannen diegratis in de winkels werken, worden bij het afpakken van hun paspoort ernstigbedreigd. Als ze naar de politie gaan, zullen zijzelf en hun familie in China na veel martelingen vermoordworden. Onopgeloste liquidaties door Chinese huurmoordenaars, een moord op tweeChinese jongetjes, grote roofmoorden en dat soort afrekeningen hebben deafgelopen tien jaar vaker plaats gehad binnen dit criminele Chinese circuit inSuriname. Waarbij het voor de Surinaamse politie een schier onoplosbaar karweiis de ware toedracht te achterhalen en de schuldigen te arresteren, beginnendebij de ondervragingen die moeilijk verlopen omdat vele betrokkenen nauwelijksof niets anders spreken dan Chinees. Daarnaast houden de slachtoffers vanmensenhandel hun mond dicht om hun eigen leven en dat van hun familie niet ingevaar te brengen. “En de Chinese sekswerkers leiden zelfs de politie om detuin”, verzuchten politie-informanten.
Trouwen
Het snakehead-echtpaar Zhou Feng Fa moet zeker wordengenoemd. Zhou Feng Fa opereerde in het Caribisch gebied en werd door dekustwacht van Sint Maarten gegrepen met een boot vol Chinezen die geen visumhadden. Zhou had bij het zien van de kustwacht de meeste Chinezen gedwongenoverboord te springen, waarbij een deel reeds verdronken was voor ze kondenworden gered. Stevig aan de tand gevoeld legden enkele verkleumde Chinezenbelastende verklaringen af tegen Zhou Feng Fa die kon worden aangehouden enlater berecht. Zijn echtgenote hadop Rainville een kantoor. Zo heeft ze grote aantallen ongetrouwde Javaansemannen tegen betaling een schijnhuwelijk laten aangaan met Chinese vrouwen.Suriname had tot voor kort een wet die maakte dat als een buitenlandse vrouwtrouwt met een Surinaamse man, zij al binnen drie maanden de Surinaamse nationaliteitkon krijgen. Mevrouw Zhou Feng Fa werd gearresteerd en mag haar daden nog jarenoverdenken in de gevangenis. Twee slangenkoppen werden zo in één klapvermorzeld. Maar het is nog te vroeg om te juichen: de mensensmokkel is eengroot, veelkoppig monster dat steeds in een andere gedaante of op een andereplaats zijn gevaarlijke slangenkop opsteekt.
Medeplichtigen
Bij mensenhandel zijn drie partijen betrokken die deslachtoffers tot schuld- of seksslaven maken. Dit zijn de ronselaars van desnakeheads in China, de Surinaamse Chinezen en de overheidsfunctionarissen dieopzettelijk of door onwetendheid honderden Chinese personen hebben lateninvoeren.
Een politiefunctionaris: “Je ziet een Surinaams Chinesesupermarkteigenaar maandelijks borg staan voor 25 Chinezen, die zogenaamd bijhem in de zaak komen werken. Dan begrijp je toch dat iets totaal niet klopt.”Maar een aantal Surinaamse overheidsfunctionarissen had stom genoeg – ofzogenaamd – niets door, of hun verstand en geweten werd ernstig beneveld door devele dollars zwijggeld die ze ontvingen bij elke lading menselijke koopwaar.
Bij de uitvoering van het asfalteringsproject van de Chinesemaatschappij Dalyan en het bouwproject van het ministerie van BuitenlandseZaken zijn er ook weer eens drie maal zoveel ‘arbeiders’ ingevoerd alswerkelijk nodig zou zijn en zo kun je doorgaan. Zwijggeld van de snakeheads isdoor de jaren heen onder meer betaald aan Surinaamse functionarissen enambtenaren, zoals van Consulaire Zaken van het ministerie van BuitenlandseZaken waar mensen aanvragen en borgstelling doen om buitenlanders te latenhalen. Maar ook de Militaire Politie bij de Immigratieafdeling op Zanderij, diede visa checkt, de Vreemdelingen politie van het Korps Politie Suriname, hetbureau Vreemdelingenzaken van Justitie en de vreemdelingenregistratie werkengraag mee.
Saillant detail is dat op Consulaire Zaken het hoofd,mevrouw Brakke Geurts, jarenlang ‘horen zien en zwijgen’ toe heeft gepast alser weer hordes Chinezen werden ingevoerd. Zij werd opgevolgd door de huidigeex-vrouw van vakbondsleider Ronald Hooghart, Jeanet Vyent, die onlangs onthevenwerd vanwege dezelfde manieren als haar voorganger. Minister Santokhi vanJustitie heeft een belangrijke stap gezet om Suriname van de Black List vanHuman trafficing countries te halen, met het pushen van de wet tegenmensenhandel en -smokkel. Met steun van Amerikaanse deskundigen werden allebetrokken Surinaamse functionarissen getraind. Santokhi opende ook een specialeafdeling tegen mensenhandel, ondergebracht in de locatie van Jeugdpolitie aande Gemenelandsweg.