In de Anthony Nesty Sporthal wordt op 1 augustus de 15e editie van het Suripop festival gehouden. Twaalf Surinaamse liedjes van relatief onbekende Surinaamse componisten proberen de status van onsterfelijkheid te bereiken. Suripop is niet zomaar een songfestival. Het is een stukje Surinaamse cultuur.
Over de geschiedenis van de doorgaans stille en bescheiden Javaanse Surinamers is betrekkelijk weinig bekend. Yvette Kopijn en Hariëtte Mingoen hebben met hun recent verschenen boek ‘Stille passanten’ geprobeerd een gedeelte van die leemte te vullen
Het literatuurfestival ‘Diversity is Power’ was vorig jaar zo’n succes, dat het evenement nu voor de tweede keer wordt gehouden. Dit keer niet in ons eigen land, maar in Zuid-Afrika. Ook leden van de Schrijversgroep 77 reizen deze maand af.
Tien jaar lang verzorgde Elka Sookdewsing het kookprogramma ‘Culinair’. Tien jaar! Dat is een lange tijd als een programma met zo’n monotoon stemgeluid en zo weinig bevlogenheid gepresenteerd wordt. Eigenlijk kon je alleen maar reikhalzend uitkijken naar de dingen die mis gingen (een pan die dreigt te vallen, een onwillige aardappel, gemorste massala), zodat er toch nog iets te lachen viel (want kennelijk vond de sponsor het duur om die scène dan over te filmen). Daarbij vergeleken zijn de kookprogramma’s van Soeng Ngie een feest, maar Mike Fung neemt dan ook de moeite om z’n hele kookgerei mee het bos in te slepen, of naar het strand van Matapica. Bovendien druipt bij hem het enthousiasme er van af, en dat werkt nou eenmaal inspirerend.
Wat gaat het toch snel: deze maand bestaat Parbode alweer twee jaar. Gelukkig zijn we er de afgelopen tijd met aanzienlijk minder kleerscheuren van afgekomen dan in het eerste jaar. Geen bedreigingen, processen, kort gedingen en aanhoudingen voor een ‘aanklacht wegens smaad’. Je zou je ongerust gaan maken: zijn we minder kritisch aan het worden? Zijn we ons venijn kwijt? Wegen we onze woorden van schrik nu op een goudschaaltje? Of, en dat kan natuurlijk ook, men is zo zoetjes aan gewend aan het soms venijnige toontje van dit enkelbijtertje. Parbode: uw eigen luis in de pels.
‘Ik ben een collage van alles’
Het heeft volgens hemzelf even geduurd voor Kurt Nahar (35) als kunstenaar waardering kreeg van het publiek. Zijn niet-alledaagse, soms somber ogende stijl roept immers niet bij iedereen warme gevoelens op. Van 4 tot en met 25 maart zijn zo’n vijftig werken van Nahar te zien bij galerie Readytex. “Er zijn stukken bij die misschien tot heftige en negatieve reacties zullen leiden. Maar ik ben blij dat ik niet van mijn eigen lijn ben afgeweken. Ik wil de boodschap die in mij schuilt overbrengen.”
Er bestond in het Europa van de zeventiende eeuw grote belangstelling voor het exotische karakter van de nieuwe koloniën, handelaren namen van verre bestemmingen zaden en planten mee voor de universiteitshortussen, er was een levendige handel in uitheemse diersoorten op sterk water en er bestonden, bijvoorbeeld in Amsterdam (herberg ‘Blaauw Jan’) al soorten van dierentuinen of verzamelingen.
Thrillers waarin een Amerikaanse of Europese held een exotisch land bezoekt en verzeild raakt in een gevaarlijk oerwoud met slangen en muskieten zijn er genoeg. Zo’n boek heeft auteur Roué Hupsel gelukkig niet geschreven: De Groene Oorlog is een boek ‘van binnenuit’, met Surinaamse helden en schurken. Zijn beschrijvingen zitten vol herkenbare details. Al vanaf de eerste pagina’s brengt Hupsel je naar Pikinslee, naar de stad, onder de manjaboom, of aan tafel bij Chi Min. Personages steken een Morello op, horen een grikibi en nemen een slok ijskoude Parbo. De Groene Oorlog laat je Suriname beleven, maar overtuigt toch niet helemaal.
Zou die foto op de cover met opzet uitgekozen zijn vanwege de herkenbaarheid? Hij is rond 1930 gemaakt, maar nog steeds soppen we zo, water op kuithoogte, na een pittig buitje door de binnenstad. Natuurlijk, de Domineestraat was een stuk decoratiever, met haar elegante maagdenpalmen en vrijwel uitsluitend houten huisjes, maar het eerste model auto doet het water opspatteren, de dames waden behoedzaam door die zondvloed, terwijl de kinderen er uitbundig in rond plonzen. Bovendien, in al die 238 foto’s die het boek rijk is, komt er niet één meer voor waar de zon niet schijnt. Overlast en misstanden zijn zorgvuldig weggepoetst.
In een appartement in een Amsterdamse nieuwbouwwijk is de ziel van Suriname verstopt. Carl Haarnack koestert daar een prachtverzameling antiquarische boeken over de Surinaamse geschiedenis.
Price Based Country test mode enabled for testing Suriname. You should do tests on private browsing mode. Browse in private with Firefox, Chrome and Safari
