Pik een pakje boter bij omu snesi om de hoek, of wek inieder geval de indruk dat je het hebt gedaan, en je belandt zonder pardon eenpaar weken in een ongemakkelijke cel. Maar heet je Somohardjo, Bouterse,Brunswijk, Gilds of Balesar en heb je machtige politieke vrienden, dan kun jebij veel zwaardere misdrijven ongestoord bij vrouw en kinders thuis blijvenzitten en wachten tot de zaak in de toch al overvolle doofpot belandt of meteen opvallend lage straf wordt afgewikkeld.
Ambtenaren envriendjes van Balessar en Gilds zijn de afgelopen jaren bij de vleet opgepakt.Een verblijf in een cel van twee bij vijf meter, met vijftien tot vijfentwintigandere medebewoners, was hun lot. Terwijl de hoofdverdachten aangenaam thuismochten zitten wachten hoe de justitiële autoriteiten zich in alle bochtenwrongen en wringen om de zaak tegen de echte hoofdverdachten van naam rond temaken, draaiden zij, die vaak in opdracht handelden, op voor de goeddeels doorhen aangerichte schade. Gilds en Balessar mogen zich in de handen knijpen datzij machtige politieke vrienden hebben, die hen, al was het maar voor de lievepolitieke vrede, graag uit de cel houden.
Hoe anders is dat met de ‘gewone’ burger. De man of vrouwdie alle mogelijke moeite moet doen om het hoofd boven het water te houden.Maar die ook het risico loopt bij de minste of geringste verdachtmaking achterde tralies te belanden, in de wetenschap dat de echte grote politieke boevenmogen jatten en bedriegen alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Verzonnen
Het overkwam de 37-jarige Marvin. Een uit de hand gelopenruzie met zijn overburen leidde tot een volslagen onterechte aangifte: hij zouhet veertienjarige buurmeisje hebben aangerand. De politie was er als de kippenbij, sloeg hem zonder iets uit te zoeken in de boeien en sloot hem op in eencel op Geijersvlijt. Toen na bijna drie weken het meisje toegaf de aangifte tehebben verzonnen, werd Marvin op vrije voeten gesteld. Zonder excuses, laatstaan met een schadevergoeding voor gederfde inkomsten.
“Ik heb zelf kinderen in de tienerleeftijd, geen haar opmijn hoofd die er aan denkt om hen ooit aan te raken. Ook het buurmeisje niet,die ging vaak zwieren met mijn dochters. Ze is aangezet door haar ouders. Watik de politie kwalijk neem is dat ze niet eerst hebben uitgezocht of er echtiets was gebeurd. Door de hele zaak word ik nu nagewezen en ben ik ontslagendoor mijn werkgever, een garagebedrijf. Ook nadat was aangetoond dat ik nietsheb gedaan, wilden ze mij niet meer hebben. ‘Waar rook is, is vuur’, zo zeimijn baas.”
Boos
“Gelukkig wisten mijn vrouw en kinderen dat het allemaal omeen valse aangifte draaide. Maar het heeft mijn bestaan veranderd. Mensenkijken nu anders naar mij, ik heb vrienden die niet meer met mij willen praten.Het zal mij de rest van mijn leven achtervolgen. En als ik dan zie hoe politicidie zich wel schuldig hebben gemaakt aan strafbare feiten vrijuit gaan, danword ik boos. Hoe is dat in Godsnaam mogelijk?”
Als voorbeeld noemt Marvin AC-topper Ronnie Brunswijk. “Hijheeft banken beroofd, mensenrechten geschonden. En de ene keer dat hij echtvoor de rechter moest verschijnen, omdat hij iemand had neergeschoten, was hijna een paar weken weer vrij. Dat kan toch niet? En dan praat ik niet eens overzijn veroordeling in Nederland. Waarom mag hij dan wel nog vooraanstaandefuncties bekleden?” Brunswijk behoort tot het illustere rijtje politici diegrof de fout in zijn gegaan. Niemand in Suriname die zich niet ergert aan debedenkelijke vorm van klassenjustitie die voor hen geldt. Nu de zaak tegenoud-minister en SPA-voorzitter Siegfried Gilds eindelijk serieus lijkt terollen, zijn er maar weinigen die geloven in een rechtvaardige afloop. Of Gildsschuldig is of niet, is aan de rechter. Feit is wel dat hij vanaf het eerstemoment dat hij als verdachte werd aangemerkt, een bevoorrechte positie heeftgekregen ten opzichte van zijn twee partners in crime. Die werden directaangehouden en maanden vastgezet. Hun proces is inmiddels achter de rug, metals resultaat een veroordeling en een vrijspraak. De zaak tegen Gilds begon op15 januari.
Dat Gilds nooit achter de tralies is gezet, zal hem zelfniet verbazen. Tijdens zijn bewind als minister van Justitie, van 2000 tot2005, bleven politieke toppers en andere notabelen die een misstap haddenbegaan immers ook altijd buiten schot. Zoals toenmalig minister van OpenbareWerken Dewanand Balessar, die overigens nog altijd in afwachting van zijnproces is. En dat terwijl zijn ambtenaren en andere betrokkenen die evenals de gevallenbewindsman worden verdacht van corruptie massaal werden opgesloten. En datGilds dan nog het lef heeft om een kort geding tegen de staat aan te spannenwegens ‘schending van de fundamentele rechten en vrijheden’ mag op zijn zachtsteen ‘gotspe’ worden genoemd.
Vrij
Ook Paul Somohardjo, die de fout inging door jonge meidenlastig te vallen, bleef een vrij man. Om nog maar te zwijgen van Dési Bouterseen zijn kornuiten, tegen wie onder Gilds, na jarenlang onderzoek, tochvoldoende bewijzen moeten zijn verzameld om hen voor de rest van hun leven opte sluiten voor hun rol bij de decembermoorden van 1982. Knijp je buurmeisje inhaar billen of, erger, sla haar de hersens in en de politie neemt je zonderpardon (en terecht) mee. Maar dat geldt dus niet voor Somohardjo en Bouterse,zeker niet als Gilds baas is van het justitieapparaat.
Om het allemaal nog erger te maken, blazen Somohardjo,Brunswijk en Bouterse op het hoogste politieke toneel nog een vrolijk deuntjemee en hebben Gilds en Balessar nietszeggende maar vetbetaalde functies bij deoverheid in de schoot geworpen gekregen. “Dat vind ik nog het meestschandalige”, zegt Marvin. “Ik heb onschuldig vastgezeten, ben mijn baan engoede reputatie kwijt en ik moet maar zien hoe ik het red, zij zijn bewust inde fout gegaan en worden ongemoeid gelaten en zelfs nog flink beloond ook. Ikmoet als onschuldige hosselen om te overleven, zij leiden een luxe bestaan opkosten van de staat. En dat terwijl zij de echte criminelen zijn.”
Op verzoek van betrokkene is de naam van Marvin gefingeerd
