Suriname is een land van wilde verhalen. Op straat, in de krant, in het parlement: de ene ronkende bewering volgt de andere tori op. Maar kloppen die ook? Parbode onderzoekt elke maand een stelling.
Er was de afgelopen tijd heel wat te doen over de salarissen bij de vele staatsbedrijven in ons land. Vooral op Staatsolie was flinke kritiek. Terwijl de onderneming door de lage olieprijzen dit jaar geen (noemenswaardige) winst zal maken, strijkt directeur Rudolf Elias elke maand wél een brutoloon van 52.000 Surinaamse dollar op. Hij verdient daarmee meer dan president Desi Bouterse, nog los van alle andere extra voorzieningen die hij ongetwijfeld ontvangt, zoals een dienstauto, telefoon en terugbetaling van reiskosten. Als de overheid tevreden is over de prestaties van Elias, kan ze bovendien beslissen zijn salaris te verdubbelen.
Toch is er volgens de bedrijfsleider geen vuiltje aan de lucht. Integendeel. Zijn salaris is, zeker volgens internationale begrippen, helemaal niet zo hoog. ‘Er wordt beweerd dat mensen van Staatsolie te veel verdienen, maar ik raak juist mensen kwijt vanwege het salaris. Er wordt zelfs door niet-mijnbouwbedrijven als Fernandes geaasd op mijn managers’, zo zei Elias tegen de Ware Tijd. Hij had ook een waarschuwing klaar: ‘Wordt er besloten om het kader nog minder te betalen, dan zal het bedrijf doodbloeden’.
Parbode zet de feiten op een rij!
Nu populair
