Dan hadden jongeren eindelijk een doel, een hoop, eenstreven
De nieuwe regering nam als eerste het besluit dat elkenieuwgeborene uit Surinaamse ouders recht had op een bouwkavel van 330vierkante meter. De ouders schreven het kind dan in een waardevast Grondfondsin en stortten naar draagkracht elke maand minstens 5 SRD in dat fonds. Op18-jarige leeftijd mocht de grond dan op naam van het kind wordenovergeschreven. Als die vervolgens met een partner trouwde (niet samenwoonde,want dan kon je zonder sancties zomaar weglopen naar of met een ander), danwerd de grond van de partner erbij geteld en dan had het echtpaar recht op 660vierkante meter. Ze kochten dan de grond, want de nieuwe regering had ook hetbesluit genomen dat domeingrond nooit meer vrijelijk weggegeven zou worden; datkwam alleen de speculanten ten goede, absoluut niet degenen die de grond hethardst nodig hadden. Dat bleek elke keer weer als er openbare inschrijvingenwerden gehouden om een stukje perceel te krijgen. Mensen moesten dan als dierendringen en voor de poort slapen om een registratieformulier te krijgen.
Dus jekocht je domeingrondgrond en het bedrag plus de rente die je vanaf je geboortein dat grondfonds had gestort, was de betaling. Jongeren werkten in devakanties links en rechts bij om meer geld op hun naam in dat grondfonds testorten, in plaats van allerlei door opdringerige reclames opgeblazenimportconsumptie te kopen. Als ze 18 waren, hadden ze vaak meer dan tienduizendSRD in dat fonds. Dat was ook de grondwaarde van hun perceel. Wanneer ze dantrouwden met een partner die ook zo had gespaard, konden ze gelijk een leningop hun gezamenlijke grond nemen van twintigduizend SRD en een makkelijk uit tebreiden woninkje beginnen te bouwen. Dan hadden jongeren eindelijk een doel,een hoop, een streven, en dan hadden ze veel minder de behoefte om de schoolvroegtijdig te laten om te gaan hosselen of bolletjes te gaan slikken of tegaan roven of in de prostitutie te gaan.
Dat wasdankzij die nieuwe regering die door bewuste kiezers (geen thuisblijvers) wasgekozen, niet door stemvee dat zich elke verkiezing weer al vlaggen wapperendliet opjutten door goedkoop podiumgebral om hun goede stem verkeerd uit tebrengen. Nee, dat volk had eens een keer eindelijk z’n les geleerd, had niet oplijsttrekkers en het schorriemorrie dat via die lijsttrekker naar binnenschoof, gestemd. Vooral het jonge kiezersvolk had massaal op voorkeur gestemden op die manier nieuwe, frisse politici die helemaal onderaan de lijststonden, de Assemblee (en niet die A-sem Lee) ingestemd. En de nieuwe regeringzat vol met wijze mannen en vrouwen die elk op hun gebied deskundig waren endie samen een hecht team vormden en zich niet lieten ringeloren door allerleibejaarde partijvoorzitters die alleen maar naar enge politieke belangen kekenen allerlei slim geboefte faciliteerden, beschermden en voortrokken.
Vandaar huneerste grondige maatregel. Er ging een schok van enthousiasme door debevolking, want de regering had verder de pensioenen waardevast gemaakt, deloonbelasting gehalveerd, de dienstreizen bevroren, verder betaalden demultinationals geen belasting meer op hun winst (want die maakten ze volgenshen nauwelijks) maar op hun productie. De gronduitgifte werd heel transparant,zonder dat mensen die op bepaalde leiders leken via allerlei ondoorzichtigegestichte stichtingen gronden en gronden en gronden kregen; er werd gewoon metde notaris erbij geloot. Oh, wat een goed gevoel was die nieuwe regering zonderdieftige inslag en corrupte uitslag.
Toen gingm’n wekker af, ik schrok wakker uit m’n zoete dromen, o jeetje, wishfulldreams, het was een droom, geen natte, maar een zatte. We zitten nog steeds metonze vechtmaarraakbendes (zelfs den weinige Iendjie e fet’ onderling) en hetvolk schreeuwt nog steeds om werk, grond en woningen. Tranen van Den Uyl? Achnee, tranen van de Verworpenen der Republiek. In naam een rechtstaat en eendemocratie, in faam een names and faces en een L.D.L.-land (een Lik DeLeider-land). Ach, het Vrondt gaat te water tot het zin(g)(k)t.
Nu populair
