Waar verder alleen overwoekerde plantages zijn, houdt de familie Jaharia stand. Ze verbouwen citrus en hebben honderden koeien, die belaagd worden door jaguars. Het zijn boeren en natuurbeschermers, maar zonder afschot gaan ze het verliezen. Een moeilijk dilemma, waarbij niemand de helpende hand toesteekt.
Dertig jaar geleden reed er nog een bus naar Spieringshoek. Er waren kleine huisjes, men verdiende wat, maar ze zijn allemaal naar de stad vertrokken. Soucil Jaharia (50) bleef. Hij is veeboer op 750 hectare land, maar verwacht geen vlakke weilanden. Het is hier paardengras, tot wel een meter hoog. Jaharia heeft een paar honderd koeien, die geregeld opgepeuzeld worden door jaguars, hoorden we. Hij is in één jaar dertig kalfjes kwijtgeraakt. Hij ontvangt ons en het blijkt nog spannender te zijn: zijn honden worden de sloot ingetrokken door anaconda’s. Hun kinderen mogen niet meer bij het water komen.
Jaharia woonde lang in Nederland, deed havo, daarna de landbouwschool, werkte hier en daar, maar kwam terug naar Suriname om te trouwen (‘boer zoekt vrouw’, zegt hij) en zijn vader op te volgen. “We zitten hier afgelegen, komen een maand niet in de stad, dan gaan we op pad met een lange boodschappenlijst om niets te vergeten. We hebben hier stroom van zonnepanelen, de vriezer draait op accu’s. Water komt uit een oude waterkelder, dat pompen we omhoog, maar in de droge tijd redden we het vaak niet. Verder hebben we natuurlijk onze eigen kip, en vis zit hier ook genoeg. Zelfs de weg is van ons, het is geen openbare weg. Vroeger ging alles per boot, maar voor snellere afvoer van de landbouwproducten hebben de plantages zelf deze weg aangelegd.”
Wat doet Jaharia met de jaguars die zijn vee en gezin in gevaar brengen? Lees het in Parbode!
Nu populair
