De krin kondre-actie tijdens de vakantie heeft helaas de Cultuur-tuin en omgeving niet bereikt. Daarom heb ik mijzelf benoemd tot onbezoldigd buitengewoon ambtenaar eerste klas van het ministerie van Arbeid, Technologische Ontwikkeling en Milieu. Ik heb mijzelf te werk gesteld bij de afdeling Milieu en ben per direct gedetacheerd naar de Cultuurtuin. In die Cultuurtuin ben ik belast met het dagelijks klein onderhoud.
Dagelijks klein onderhoud, dat wil zeggen de blikjes, de flesjes, de zakjes, de plastic bekertjes, de wikkeltjes, en de bamibakjes. Die troep ga ik verzamelen en verwijderen, elke dag. Er zijn ook targets gesteld: ik moet per dag twee middel formaat plastic zakken verzamelen en verwijderen of één grote plastic zak. De televisietoestellen, koelkasten, bankstellen, wasmachines, grote vuilniszakken, matrassen en wat dies meer zij, vallen niet onder mij. Dat is voor de afdeling Groot Onderhoud.
Met enige trots mag ik u meedelen dat ik ten aanzien van mijn hierboven omschreven functie ook beleid heb ontwikkeld, het zogenaamde ‘voortschrijdend onderhoud’; een revolutionaire werkwijze waarbij ik de eerste week het gebied tussen paaltje 13 en paaltje 15 heb gekuist en aldus 131 grote zakken vuil heb verzameld.
Met die 131 zakken heb ik overigens de gestelde targets ruimschoots overschreden, maar het werk is uitdagend en geeft zoveel voldoening, dat het moeilijk is je eigen grenzen niet te overschrijden.
Vervolgens heb ik mijn werkzaamheden uitgebreid naar het gebied tussen paaltje 12 en 13 en tussen paaltje 15 en 16, waarbij ik er tevens op toezie dat het eerder genoemd gebied tussen de paaltjes 13 en 15 schoon blijft. En zo werk ik gestaag voort. Tijdens het werk, ik zie het eigenlijk meer als een soort meditatie, krijg ik de mooiste gedachten. Ik denk dan aan dingen als ‘wat zijn wij toch een heerlijk volk’, ‘wat kunnen wij toch onbekommerd genieten van alles wat het leven te bieden heeft’, en ‘wat heerlijk dat we ons er niet voor schamen de restanten spontaan weg te werpen’. Méér, méér, méér zou ik willen roepen.
Ik moet eerlijk zeggen, het werk krijgt me steeds weer en meer te pakken. Ik kan er gewoon niet mee stoppen, als ik zo rondloop in mijn werkgebied zie ik overal de blikjes, de flesjes, de zakjes en bakjes, heerlijk, heerlijk, heerlijk! Ik kom helemaal tot mijn recht als onbezoldigd ambtenaar. Onbezoldigd, dus aan het eind van de maand hoef ik geen vergoeding en als er een nieuwe inpassing komt van het FISO, hoeven ze mij niet mee te wegen en in te schalen. Ik doe het graag en gratis.
Nu populair
