Opinie: Surinamers vaak overwerkt, onderbetaald en overspannen – Parbode Sneak Peek

Per 1 januari 2015 kwam er na veertig jaar praten eindelijk een wet waarbij het algemeen minimumloon werd bepaald op SRD 6,14 per uur. Voor bepaalde beroepsgroepen, met name die met lange werkuren, werd het minimumloon iets hoger. Zo moet winkelpersoneel 120 procent van het geldende minimumuurloon ontvangen (SRD 7,17). Horecabedrijven en bewakingsbedrijven met meer dan twaalf werknemers moeten 140 procent van het uurloon uitbetalen, dus SRD 8,60 per uur.

Anno 2018 hebben veel mensen geen achturige werkdag en een vijf- of zesdaagse werkweek. Geen veertigurige of 48-urige werkweek maar eerder een zestigurige, tegen minder dan het minimumloon is gangbaar. Berucht zijn vooral winkels en 24-uurs ondernemingen als security- en thuiszorgbedrijven, hotels, restaurants, casino’s en bars, kleine bakkerijen en de media, met name kranten, radio en tv, waar de werkers nauwelijks SRD 1.500 per maand verdienen,
omgerekend 170 euro bij de huidige wisselkoers. Overwerkt en onderbetaald is het meeste personeel van bovengenoemde bedrijven, iets wat zelden aan de oppervlakte komt. 

Hongerlonen 

De dagelijkse krantenadvertenties waarin ondernemers tikkers zoeken die seksmails of -chats  tikken, horen ook in dit beruchte rijtje. Reken maar uit: met een betaling van enkele eurocenten, circa 5 eurocent per bericht verdient zo’n medewerker amper 75 eurocent per uur. Vanwege het tijdsverschil met Nederland begint het werk notabene 4 uur ’s morgens. Alleen bij twaalf uren per dag en zes dagen per week werken (72 uren per week) heeft een medewerker een verdienste van 216 euro, oftewel ongeveer SRD 1900 per maand. Bij vele securitybedrijven worden vaker shifts gedraaid van 16 uur (!) met eens in de acht dagen vrij (met een uurloon van minder dan 1 euro) en bij de particuliere massamedia en vele geüniformeerde overheidsberoepen zijn de werktijden vaak nauwelijks beter. Terwijl dat niet mag van de Arbeidswet, dat maakt mensen overspannen en geneigd tot uitbarstingen.

Het hele artikel is te lezen in het februarinummer van Parbode

0

Gedeeld