Tante Jacqueline Sabiran-Molly: ‘Ziek kippetje heette het eerste verhaal dat ik voorlas’ – Parbode Sneak Peek

Razend populair was tante Jacqueline vanaf de jaren 60 tot aan de jaren 80 op de Surinaamse beeldbuis. Haar vaste zin ‘Dag lieve nichtjes en neefjes…’ zal menigeen meteen terugbrengen naar zijn jeugd. In 2008 was ze nog even op de Nederlandse tv te zien in Stop de Tijd, een nostalgische quiz over Nederland in de jaren 50, 60, 70 en 80. Tante JacquelineSabiran-Molly won toen in de finale van de bekende musicus Tonny Eyk (zie http://www.uitzendinggemist.net/aflevering/16226/Stop_De_Tijd.html).

Op naar de tachtig en nog steeds onvermoeibaar bezig met kinderen. En ook nog bij de tijd. Als we komen aanlopen assisteert tante Jacquelinebuurtkinderen met de computer. “Ik heb een pc voor ze meegenomen uit Nederland zodat ze hun schoolwerk kunnen doen”, vertelt ze, terwijl we even mogen meekijken. Buiten zitten buurvrouwen gezellig bij te kletsen. Trots vertellen ze over tante Jacqueline, die ze eigenlijk vanaf hun jeugd kennen van tv en school. “Haar man was het schoolhoofd op Bakkie en zij vertelde leuke verhalen op STVS”, zegt buurvrouw Legyem Djotaroeno, voordat ze van het erf wegloopt.

Tante Jacqueline is de enige dochter van Charles Molly, oud-inspecteur van de verkeerspolitie en Juliana Goudberg, onderwijzeres. “Mijn ouders kregen de kans om op de Antillen te wonen en te werken, en daar werd ik geboren.” Na het mulo wilde ze graag onderwijzeres worden. “Mijn vader, die de enige donkere politieagent was op zijn afdeling, mocht evenals zijn blanke collega’s om de vijf jaar naar Nederland. Zo kon ik de kweekschool daar bezoeken. Ik studeerde orthopedagogiek.” Ze verbleef een poos in Nederland. Haar moeder, die ondertussen weer in Suriname was, werd ziek. Voor het eerst in drieëntwintig jaar kwam Jacqueline in Suriname wonen.

We verruilen de hete middagzonnestralen op het voorerf, voor de heerlijke bries op het achterbalkon. Ze roept de kinderen even bij zich om te vragen of het lukt met hun huiswerk. “Na mijn terugkomst mocht ik les geven op de Openbare School Garnizoenspad. Deze lag heel dichtbij mijn ouderlijk huis”, vertelt ze. Hier leerde ze haar man, Saban Sabiran, kennen, die later, in de periode 1993-1996, minister van Binnenlandse Zaken was. Met hem woonde ze dertig jaar in Commewijne en samen kregen ze een zoon en een dochter. Als onderwijsgevende merkte tante Jacqueline op dat er voor de kinderen weinig te zien was op de tv. “Ik besloot een sollicitatiebrief te schrijven naar de STVS met een voorstel voor een kinderprogramma. De toenmalige directeur, Frits Pengel, vond het een prima idee en ik werd aangenomen. En hij vroeg of ik het wilde presenteren. Ik ben hem daarvoor nog steeds dankbaar. Door hem ben ik ‘tante Jacqueline’.”

Het hele artikel is te lezen in het meinummer van Parbode.

0

Gedeeld