Voorwoord: In love with the coco

Het ziet er naar uit dat een berucht wit poeder bezig is aan een enorme comeback in ons land. Een verontrustend beeld doemt daarbij op van hoe de dagelijkse scene in bepaalde kringen er uitziet. Coke hilahila verkrijgbaar tegen een schappelijke prijs. Of zoals in een gangsterrap videoclip wordt bezongen: ‘I’m in love with the coco. I got it for the low low’.
Moeilijk te achterhalen is of 2017 een topjaar was voor de lokale cokedealers: honderden kilo’s weti werden onderschept, maar ongetwijfeld glipten ook grote partijen door de mazen van Justitie. Wellicht zullen de drugsbaronnen helemaal loco zijn geworden van de succesvolle interventies van de popo, om in gangstertermen te blijven. De narcostatistieken van het afgelopen jaar spreken in dit verband boekdelen. Enkele mislukte exportgevallen: 978 kilo coke onderschept in een container naar België, evenzo driehonderd kilo in Rotterdam en 750 kilo op Guadeloupe. In eigen land nam de Narcotica Brigade 3.252 kilo van het witte spul in beslag. Dat is een enorme stijging, want in 2015 en 2016 ging het nog om respectieve aantallen van 431 en 806 kilogram.
En dan is er plots de opkomst van de zombiedrug sukru. Iets, waarvoor al vorig jaar in het julinummer van Parbode werd gewaarschuwd. Waar deze importtroep precies vandaan komt, weet uiteraard niemand. Suriname is makkelijkste importland Caricom, kopte een medium jaren geleden. Handelaren kunnen blijkbaar hun winkelschappen volstouwen met importproducten, die niet zelden zonder veel bureaucratie en controle het land in zijn gebracht. Hier is een taak voor de autoriteiten weggelegd om strenger te checken wat er allemaal binnen de landsgrenzen belandt. Te beginnen op Zanderij, want de visitatie van arriverende reizigers is soep met balletjes.