Bori Tori: Honderd procent pure mix – Parbode Sneak Peek
“Ma, kom gauw kijken. Ik ben zo excited”, klinkt het ongeduldig vanuit de keuken.
“Ay, jongen, ik kom eraan.”
“Dat zei je al zonet”, klinkt het een beetje teleurgesteld, ‘en zo meteen zie je de mooie veranderingen niet meer.”
– Zucht, kinderen -, denkt Diana en ze zet haar bezem opzij om gauw naar de keuken te lopen.
Als Robin haar ziet wijst hij naar de pot. Hij is bezig met een proef voor scheikunde.
“Kijk, ma, de kleur verandert naar blauw. Ik heb de rode kool nu voor ongeveer vijf minuten in het kokend water gezet. Ik moet genoeg kleurstof van de rode kool in het water hebben om een paarsrode kleur te zien.”
Diana kijkt in de pot en ziet inderdaad een prachtige blauwe kleur.
“Wat ga je met dit extract doen?”
“Ma, wij moeten de werking van de vloeistof bij verschillen zuurgraden aantonen. Er gaat een kleurverandering optreden. Mama, wil je me helpen om foto’s te maken?”
Diana kijkt plagend naar haar zoon: “En word ik daarvoor dan betaald?”
“Ja, ma, met een lange en stevige hug!”
“Ja, ja, wat een betaling! Maar goed, ik zal het voor een brasa doen.” Diana kijkt liefdevol naar haar zoon en aait hem over zijn bol, voordat ze de camera in haar handen neemt.
“Robin, die kleuren die straks ontstaan zijn op zich puur, nietwaar? Want, ze zijn van een ‘pure mix’. Kun je me volgen?”
“Hahaha, mama, je praat soms zo raadselachtig, maar ik weet wat je bedoelt.”
“Kijk, jongen, jij bent een mix van twee etnische groepen, die 100 procent puur zijn. Je bent een ‘pure mix’ en kijk wat voor een mooie.” Robin draait met zijn ogen: “Mama’s toch!”
“Haha, kijk niet naar de hemel. Je bent mijn kind en je weet wat ze zeggen: je eerste liefde is je moeder, dus…maar, ik wil iets anders te zeggen. In de wereld zijn er zoveel verschillende mensen, rassen, kleuren en culturen. Niet iedereen is blij met een mix, want het eigene gaat verloren, vinden ze. Maar hoe prachtig is het niet om al die mooie mixjes te zien, die gecreëerd worden door twee mensen die eerst ‘puur’ waren? Er ontstaan nieuwe mensen die allemaal toch uniek zijn. Doordat twee mensen met elkaar zijn verenigd, zijn volkeren, culturen en rassen bijeengebracht, die misschien voor altijd uiteen zouden zijn. Men leert elkaars culturen, tradities en gewoonten kennen en te waarderen en te appreciëren. Men neemt goede normen en waarden over.”
Het hele artikel is te lezen in het februarinummer van Parbode.