Stonfutu: Imro Hesdy Lioe-A-Njie – Parbode Sneak Peek
Imro Lioe-A-Njie: voor de ouderen onder ons spreekt zijn naam boekdelen. Deze man mag gerust tot de kasekogiganten van Suriname gerekend worden. Met zijn karakteristieke stem scoorde hij in zijn gloriejaren in Suriname hit na hit.
Aan een tafel in Black Boy’s Kitchen ontmoeten we hem. Heel bescheiden begroet hij ons, terwijl zijn zoon Winston zorgzaam in zijn buurt blijft. Je zou niet gauw het idee hebben dat de man die voor ons zit zo’n opmerkelijk talent heeft. “Het begon allemaal bij een show van voetbalvereniging Hercules. Ik won op mijn negentiende de derde prijs met een nummer van Brooke Benton. Daarmee begon mijn toenmalige roepnaam: Mister Enton”, begint Imro spontaan. Hij werd geboren op 13 januari 1945 en groeide op in Frimangron. Dat hij kon zingen wist hij altijd al. “Ik zit al tweeënvijftig jaar in het vak.”
Imro werkte als ambtenaar op het ministerie van Sociale Zaken. Hij begon zijn kasekocarrière op aandringen van vrienden die met de band Tipico startten. “Ik zag mezelf niet zo gauw als kaseko-artiest, maar liederen als Fisman boto met de X-Masters sloegen goed aan.” Opvalt dat hij veel over de Surinaamse vrouw en de realiteit zingt. “Vrouwen zijn om mee te spelen en te strelen. Bovenal zing ik graag over vrouwen, om mijn moeder. Vrouwen moet je een verheven plek geven in het leven.”
Voor zij die hem nog niet kennen is het aangeraden zijn naam te Googelen. Heel bekende Surinaamse nummers als Wijsvinger, Kon na mi sey, Kon waka nanga kon libi, Hori blo, Ma fu san ede en Fisman boto zijn z’n pennenvruchten. “Eigenlijk zijn al mijn nummers een hit geworden. Ik vind mezelf een bijzondere artiest, omdat ik al mijn nummers zelf heb geschreven en vele daarvan zelf heb gearrangeerd.” Volgens Imro zit het succes in de teksten. “Ik zing geen gekke dingen. De jeugd moet er iets van leren. Als artiest heb je een opvoedende taak, vind ik”. De teksten van zijn nummers zijn vaak ingevingen in zijn slaap. Hij begint Luku fa yu moi te zingen. Zijn stem roept nostalgische herinneringen op en sleept je mee naar oma’s platenspeler. Hij geeft je kippenvel. De muzikale bijdrage van Imro aan de geschiedenis bleef niet onopgemerkt. “Ik ben als enige kaseko-artiest voortdurend gevraagd om Suriname te vertegenwoordigen tijdens Carifesta op Trinidad, Cuba en Jamaica. Dat waren geweldige ervaringen. Toen ik daar op het podium stond, uitverkoren om Suriname uit te dragen, voelde ik me een ambassadeur.” Verder heeft hij mogen optreden met topartiesten als Brook Benton, Barbara Linn, Garnet Mimms en Mighty Sparrow. Hij wordt nog steeds vaak gevraagd om op te treden in Nederland.
Het hele artikel is te lezen in het maartnummer van Parbode